Yaşamayı Unutmak

Bir zamanlar, liseyi bitirip üniversiteye girmek için ölüyordum;

Sonra, ölüyordum üniversite bitsin, işe başlayayım diye!

Derken, evleneyim, çocuklarım olsun diye ölmeye başladım…

Çocuklarım oldu, ‘Ölürüm onlar için’ diye düşünmeye başladım.


Büyüsünler, iyi yetişsinler diye ölümüne çalıştım;

An geldi, ‘Ölürüm arkadaş emekli olmak için’ dedim kendi kendime!

Şimdi gerçekten ölüyorum ve birden farkına vardım ki,

Yaşamayı unutmuşum…