Hayat ve Mazeretler

Küçük bir kasabanın dört ayrı mahallesi varmış.

Birinci mahallede "Evet ama"lar yaşıyormuş. Evetama´lar ne yapılması gerektiğini bildiklerini düşünürlermiş. Yapma zamanı geldiğinde ise “evet, ama” diye cevap verirlermiş.

Cevapları hep yanlış olurmuş. Suçu başkalarına atmakta da ustaymışlar.


İkinci mahallede "Yapıcam"lar yaşarmış. Ne yapacaklarını bilirlermiş. Kendilerini yapacakları şeye adım adım hazırlarlarmış, ama yapacakları sırada şanslarını kaçırdıklarının farkına varırlarmış. Bu mahallede insanların dizleri dövülmekten yara bere içindeymiş.

Yaşamı ertelememek için verdikleri kararı bile ertelerlermiş.


Üçüncü mahallede yaşayan "Keşkeci"lerin, hayatı algılama güçleri mükemmelmiş. Neyin yapılması gerektiğini daima en isabetli şekilde bilirlermiş ama, her şey olup bittikten sonra.

Keşkeci´lerin de başları kanarmış hep, duvarlara vurmaktan!


Kasabanın en yeşil bölgesinde, en güzel evlerin olduğu mahallede ise "İyi ki yaptım"lar otururmuş. Keşkeci´ler bu mahallede yürüyüşe çıkar, etrafa hayranlıkla bakarlarmış. Yapıcam´lar Keşkeci´lerle birlikte bu mahallede yürüyüşe çıkmak ister ama bir türlü fırsat bulamazlarmış. Evet ama´lar ise mahallenin güzelliğini görmek yerine, ağaçların gölgelerinin yeterince geniş olmadığından, güneşin daha erken saatte doğması gerektiğinden şikayet ederlermiş.

İyi ki yaptım mahallesindeki insanların kusuru da, beyinlerinde mazeret üretme merkezlerinin olmayışıymış!.