Hayat Yolumuzdaki Ödüller!

Ders verici bir Hint efsanesi:

Şiva ve Şakti, Hinduizm'in kutsal çifti, gökyüzündeki yüksek katlarında oturup, bir yandan yeryüzünü seyrediyorlar, bir yandan da insan yaşamını tehdit eden unsurları, insan davranışlarındaki karmaşayı, insan olmanın acılarla dolu bedeline hüzünleniyorlarmış.

Birden Şakti, ara sokakların birinde ayakta bile zorla duran perişan yoksulu farketmiş..

Kalbi merhametle burkulmuş. Yaşamak için verdiği savaş, dürüst ve iyi bir insan olması onu etkilemiş olmalı ki, kutsal kocasına, bu zavallıya biraz altın vermesi için yalvarmış.

Şiva adamı bir an gözlemiş, sonra sevgili karısına dönerek,

"Yapamam" demiş..

Şakti şaşırmış.

"Ne demek?" diye isyan etmiş kocasına..

"Sen bu evrenin sahibi, en yüce tanrısı değil misin? Bu kadar basit bir şeyi nasıl yapamazsın?"

"Bunu ona veremem çünkü henüz almaya hazır değil" demiş, Şiva..

Şakti çıkışmış,

"Yani, yolunun üzerine bir kese altın bırakamayacağını mı söylüyorsun?"

"Tabii, bırakabilirim" demiş, Şiva.. "Ama bu başka bir şey.."

"Lütfen.." diye yalvarmış, Şakti.. "Lütfen.."

Ve Şiva bir kese dolusu altını yoksul adamın yolunun üzerine bırakmış..


Zavallı yoksula gelince, o akşam iki lokma bir şey bulup yiyip yiyemeyeceğini, yoksa yine aç mı uyuyacağını düşünerek yoluna devam ediyormuş.. Köşeyi dönünce,

"Şuna bak" demiş, "koca bir taş parçası iyi ki, gördüm.. Çarpsaydım, partalı çıkmış sandaletlerim iyice elden çıkacaktı.."

Ve dikkatle altın dolu kesenin üzerinden atlayarak yoluna devam etmiş..


Yaşam yolumuzun üzerine yüzlerce torba dolusu altın bırakıyor..

Ya çok seyrek olarak bu torbalar olduğu gibi görünüyor ya da biz onların bilincine çok geç varıyoruz...